მუნიციპალიტეტური ტრანსპორტი ახალქალაქში რეგიონის ერთ-ერთი ადრინდელი და მწვავე პრობლემაა. პრობლემა მრავალმხრივია – ან ტრანსპორტი არ არის, ან არის, მაგრამ ის კერძოა და არანაირად არ აკონტროლებს ხელისუფლებას და მისი განრიგი ყოველთვის არ არის მოსახერხებელი მოსახლეობისთვის.
საქართველოში საპარლამენტო არჩევნების წინა დღეს Jnews ატარებს გამოკითხვებს მოსახლეობაში, რათა გამოავლინოს ის პრობლემები, რომლებიც დღეს ჯავახეთიდან ამომრჩეველს აწუხებს. სხვა პრობლემებთან ერთად, ბევრი ასახელებს საზოგადოებრივი ტრანსპორტის ნაკლებობას, რაც ბევრ რამეში ზღუდავს სოფლის მცხოვრებლებს.
ტრანსპორტის მდგომარეობა იწვევს უამრავ შედეგს. ერთის მხრივ, ძნელად მისადგომ სოფლების მაცხოვრებლები ქალაქში მრავალ შესაძლებლობას მოკლებულნი არიან. მათში შედის თავიანთი შვილებისთვის განკუთვნილი ჯგუფები, საბანკო და სახელმწიფო მომსახურება, სამედიცინო მომსახურება, გასართობი ადგილები, სილამაზის სალონები და ა.შ. ზემოაღნიშნული სერვისებით სარგებლობისთვის სოფლის მაცხოვრებლები განსაზღვრულ დროს მარშრუტით უნდა წავიდნენ ქალაქში, შემდეგ კი იმავე ტრანსპორტით დაბრუნდნენ. არასაკმარისი დროის გამო სოფლის მოსახლეობა ვერ ახერხებს მთელი საქმის შესრულებას, ან კი ქალაქში უნდა დარჩეს და შემდეგ ტაქსით სოფელში დაბრუნდნენ. მარშრუტების არასასიამოვნო განრიგის გამო ბავშვებსაც მოკლებული აქვთ მრავალ ქალაქურ ჯგუფში დასწრების შესაძლებლობას და ბევრ სოფელში ასეთი შესაძლებლობა არ არის.
თავის მხრივ, ზარალდებიან არა მხოლოდ სოფლის მაცხოვრებლები, არამედ სამცხე-ჯავახეთის უნივერსიტეტის სტუდენტებიც. სამცხე-ჯავახეთის უნივერსიტეტის ახალქალაქის შენობა ქალაქ ახალქალაქიდან საკმაოდ მოშორებით, რეფერალური საავადმყოფოდან ცოტა ზემოთ მდებარეობს.
უნივერსიტეტი მდებარეობს ახალქალაქის ცენტრიდან 3 კმ-ში. შენობამდე ფეხით მისვლა ძალიან რთულია. როგორც ქალაქის, ისე სოფლის სტუდენტებს უწევთ კერძო მანქანით ან ტაქსით სარგებლობა. ზოგიერთი სტუდენტი თითქმის იმდენ თანხას ხარჯავს ტრანსპორტირებაზე, რამდენიც სწავლის საფასურია.ზოგს კი ქალაქში ბინის ქირაობა უწევს.
ახალქალაქში მუნიციპალური ტრანსპორტის პრობლემის მოგვარებას ცდილობდნენ.
ტრანსპორტის საკითხი პირველად 2022 წელს ახალქალაქის არაერთმა არასამთავრობო ორგანიზაციამ დააყენა. ახალქალაქის LAG-ის ინიციატივით ჩატარდა კვლევა ახალქალაქის მუნიციპალიტეტის 6 შორეულ თემში მობილობის პრობლემის შესახებ, რის შედეგადაც შემუშავდა მობილობის სტრატეგია და სამოქმედო გეგმა. საბოლოო დოკუმენტი ადგილობრივ ხელისუფლებას, კერძო სექტორს და არასამთავრობო ორგანიზაციებს წარუდგინეს. თუმცა, სამწუხაროდ, ამ სტრატეგიიდან გამომდინარე, არანაირი ქმედება არ განხორციელებულა.
პრობლემის მოგვარების კიდევ ერთი მცდელობა იყო 2023 წლის მაისში. ორგანიზაცია „ღია საზღვრების“ (Jnews) ახალგაზრდულმა ჯგუფმა ახალქალაქის მუნიციპალიტეტს საკრებულო პეტიცია წარუდგინა ქალაქსა და სოფლებში მუნიციპალური სატრანსპორტო ქსელის შექმნასთან დაკავშირებით. ხანგრძლივი განხილვის შემდეგ საკრებულოს ბიურომ დაამტკიცა პეტიციის იდეა და დოკუმენტი მუნიციპალიტეტს გაუგზავნა პრობლემის გადაჭრის შესაძლო გზების შესამუშავებლად. მუნიციპალიტეტმა გაგებით მიიღო ეს იდეა, მაგრამ ბევრი არგუმენტი ჰქონდა მის წინააღმდეგ, მათ შორის ის, რომ მუნიციპალიტეტს აქვს ბევრად უფრო მნიშვნელოვანი პრობლემები: უგზოობა, სასმელი წყალი, გარდა ამისა, ყველა სოფელში ტრანსპორტის ერთდროულად მიწოდება შეუძლებელია. რაც თავის მხრივ მოსახლეობის უკმაყოფილებას გამოიწვევს. საბოლოოდ, მიიღეს გადაწყვეტილება, რომ გამოეყოთ 200 000 ლარი ერთი ერთეული ტრანსპორტის შესაძენად და ერთი მარშრუტის გასატარებლად, თუ რამდენს გამოიღებს. თუმცა ეს მუხლი 2024 წლის ბიუჯეტში არ იყო გათვალისწინებული. ამის შემდეგ მუნიციპალიტეტში აცხადებდნენ, რომ დაპირება 2024 წლის განმავლობაში, საბიუჯეტო ცვლილებების შედეგად ან, თუ შესაძლებელია, თანადაფინანსებით, გრანტით შესრულდება.
აღსანიშნავია, რომ ახალციხის მუნიციპალიტეტი ტრანსპორტის პრობლემის მოგვარების პოზიტიურ მაგალითად იქცა. იქ, 2021 წლის ივლისში, ორგანიზაცია „ТI– Georgia“ დაუკავშირდა საკრებულოს 500 ადგილობრივი მოსახლის მიერ ხელმოწერილი პეტიციით ტრანსპორტის პრობლემის მოგვარების მოთხოვნით. 2022 წლის 27 ოქტომბერს გამართულ შეხვედრაზე ადგილობრივმა ხელისუფლებამ პირობა დადო, რომ მუნიციპალური ტრანსპორტი ქალაქში მუშაობას 2023 წლიდან დაიწყებს. 2024 წლის თებერვალში კი ახალციხის მუნიციპალიტეტმა ექსპლუატაციაში უკვე მიიღო 18 ავტობუსი, აქედან სამი ქალაქს მოემსახურება, დანარჩენი კი სოფლებს მოემსახურება.
Jnews გამოაქვეყნებს ცალკე სტატიას იმის შესახებ, თუ როგორ ხედავენ 2024 წლის არჩევნებისთვის მებრძოლი სხვადასხვა პარტიის წარმომადგენლები ამ პრობლემის შესაძლო გადაწყვეტას.
