რატომ მოხვდა მედია არასამთავრობო ორგანიზაციებთან ერთად თავდასხმის ქვეშ? ეს კითხვა აინტერესებს ყველას, ვინც ცოტა ან კარგად იცნობს ე.წ. „უცხოური აგენტების შესახებ“ კანონს. ნებისმიერი მედია ორგანიზაცია ხომ სახელმწიფოს წინაშეა ანგარიშვალდებული, მაგრამ ამან ხელი არ შეუშალა ხელისუფლებას, რომ მედია იმ ორგანიზაციების სიაში შეეყვანა, რომლებიც „უცხოური ინტერესების ხელშემწყობი ორგანიზაციების“ რეესტრში რეგისტრაციას ექვემდებარება. როდის მიიღეს „რუბიკონი“ და როდის გაკეთდა თავისუფალი მედიის კონტროლის ქვეშ აღების მცდელობა და რატომ, ამ კითხვებს მედიაექსპერტმა ზვიად ქორიძემ უპასუხა.
„ნებისმიერი მედია ორგანიზაცია ქვეყანაში ძალიან მნიშვნელოვანი დემოკრატიული ინსტრუმენტია. და ბუნებრივია, ბევრი უცხოური და სახელმწიფო თუ კერძო სააგენტო ან ფონდი ეხმარება მათ შექმნან უფრო მდგრადი განვითარების სისტემა, რადგან ყველამ იცის, რომ საქართველო არის განვითარებადი ქვეყანა, სადაც ბიზნესი არც ისე კონკურენტუნარიანი და განვითარებულია. შეიძლება ითქვას, რომ ჩვენი მედიის ძირითადი შემოსავალი რეკლამიდან უნდა მოდიოდეს. თუმცა, ჩვენი მოსახლეობა იმდენად უზრუნველყოფილი არ არის, რომ თავს ძვირადღირებული მედია პროდუქტების საშუალება მისცეს. ზოგადად ასე ხდება ნორმალირ, განვითარებულ ქვეყნებში, სადაც ძირითადი შემოსავლები — ეს არის სამომხმარებლო ხარჯები და შემოსავალი რეკლამებიდან. საქართველოში მიღებული „რუსული კანონის“ მთავარი აქცენტი სწორედ მედიის განვითარებისთვის დაბრკოლებების შექმნაა“, – ამბობს მედია ექსპერტი ზვიად ქორიძე.
მისი აზრით, მედია თავდასხმის ქვეშ მოექცა, რადგან ხელისუფლება ამ კანონის დახვეწისას ყველა შესაძლო ხარვეზის კონტროლს ცდილობს, რათა თავიდან აიცილოს „აგენტის“ სტატუსი.
„აშკარად სასურველი შედეგი, რომლის მიღებაც ხელისუფლებას სურს, არის ის, რომ მათ მედიის მდგომარეობის ყველანაირად გაუარესება შეძლონ. მათ ეს უნდათ, რადგან კარგად იციან, რომ ნორმალური დემოკრატიული ღირებულებების მქონე მედია მათთვის მთავარი პრობლემაა. ეს არის ავტორიტარიზმის მთავარი პრობლემა. მათ კარგად იციან, რომ არსებობენ ისეთი მედია ორგანიზაციები, მართალია პატარა, მაგრამ არც ისე ძლიერი, როგორც ჩვენ გვსურს, ყოველ შემთხვევაში, ეს მცირე ორგანიზაციები, იქნება ეს ონლაინ პორტალები თუ ტელევიზიები, რომლებსაც კრიტიკული შინაარსი აქვთ, ისინი კვლავ პრობლემას უქმნის ავტორიტარული რეჟიმის დამყარებას“, – ამბობს ზვიად ქორიძე.
