ახალქალაქის მუნიციპალიტეტში დასაქმება ერთ-ერთ ყველაზე აქტუალურ პრობლემად რჩება. ის მწვავედ იგრძნობა როგორც ახალგაზრდებში, რომლებიც სწავლის შემდეგ ბრუნდებიან და ვერ პოულობენ სამუშაოს, ასევე საშუალო ასაკის მცხოვრებლებს შორის. მასობრივი უმუშევრობის გამო „ხოფანი“ (საზღვარგარეთ სამუშაოდ სიარული) დიდი ხანია მუნიციპალიტეტის ოჯახების უმეტესობის შემოსავლის ძირითად წყაროდ იქცა. ამ პრობლემის რა გამოსავალს ხედავენ 2024 წლის არჩევნებზე ახალქალაქის მოსახლეობის ხმებისთვის მებრძოლ პარტიებში?
საქართველოში საპარლამენტო არჩევნებთან დაკავშირებით Jnews-მა ჩაატარა გამოკითხვა მოსახლეობაში იმ პრობლემების იდენტიფიცირების მიზნით, რომელიც დღეს ჯავახეთის ამომრჩეველს აწუხებს. რამდენიმე ყველაზე მნიშვნელოვან პრობლემას შორის მოსახლეობა დასაქმებას აღნიშნავს. დასაქმების დაბალი დონის გამო მუნიციპალიტეტის ოჯახების უმრავლესობა (57%) საზღვარგარეთ, ძირითადად რუსეთში ნამუშევარი ფულით ცხოვრობს, რაც თავის მხრივ უამრავ პრობლემას უქმნის ოჯახებს.
Jnews-მა ჯავახეთში მეტ-ნაკლებად აქტიური პარტიების წარმომადგენლებთან დაინტერესდა, არის თუ არა ამ პარტიების საარჩევნო პროგრამებში დასაქმების პრობლემის გადაჭრის პუნქტები.
„ცვლილებების კოალიცია №4»-ის ერთ-ერთი პრიორიტეტი რესპუბლიკის სწრაფი ეკონომიკური განვითარებაა. არჩევნებში გამარჯვების შემდეგ განვახორციელებთ ცვლილებებს, რომლებიც ხელს შეუწყობს მცირე და საშუალო ბიზნესის განვითარებას, რაც გავლენას მოახდენს ხელფასების ზრდასა და დასაქმებაზე. მოკლევადიან პერსპექტივაში განვახორციელებთ შემდეგ ცვლილებებს: 1. საშემოსავლო გადასახადის 15%-მდე შემცირება, საშემოსავლო გადასახადის 10%-მდე შემცირება. 2. 400 ათას ლარამდე შემოსავალი არ დაექვემდებარება დღგ-ს.“.
„ჩვენმა მოსახლეობამ ყველაფერი იცის, მშენებლობაც და მძღოლად მუშაობაც. ჩვენთან გლობალური პროექტების განხორციელება შეიძლება, სადაც 20 000 ადამიანის დასაქმება იქნება შესაძლებელი, რათა მოსახლეობას ჰქონდეს სამუშაო, მხოლოდ გვპირდებიან, მაგრამ მოქმედებაა საჭირო. ახალქალაქის რკინიგზის სადგური (იგულისხმება ბაქო-თბილისი-ყარსი) უკვე 3 წელია გვპირდებიან, რომ ტვირთის გადაზიდვის მოცულობას გაზრდიან, ტურისტულ ინფრასტრუქტურას ააშენებენ, რაც სამუშაო ადგილების გახსნას გამოიწვევს. ამბობენ, რომ საქართველოში 100 ქარხანა აშენდა, აქ თუნდაც ერთი რატომ არ აშენდა?
„დღესდღეობით 400-500 სტუდენტი თუ გვეყოლება, ამდენს როგორ დავასაქმებთ. ნებისმიერი ახალგაზრდა, თუ სამუშაოს შოვნა უნდა, იპოვის, მაგრამ ვინც სამუშაოდ მიდის, მისი პირადი გადაწყვეტილებაა, ხოლო ქარხნების გახსნა ყველაზე მეტად ბიზნეს სექტორს ეხება. ვინც მოგვმართა, თუ გვქონდა ადგილები, მივიღეთ, აქცენტი ახალგაზრდებზე გავაკეთეთ. ჩვენი პროგრამა ყველასთვის ხელმისაწვდომია“.
„პირადად მე გაძლევთ გარანტიას, რომ ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის, რომ ჯავახეთში მინიმუმ სამი ქარხანა გაიხსნას. ამას გპირდებით. პირველი არის ერთი მსხვილი რძის საწარმოს გახსნა, რომელიც მთელ საქართველოს ეკოლოგიურად სუფთა პროდუქტით უზრუნველყოფს. მეორე, იმედი მაქვს სახამებლის წარმოებას დავიწყებთ, ბევრი კარტოფილი გაქვთ. საქართველოში სახამებელი პრაქტიკულად არ იწარმოება. მესამე, მე ვიღებ ვალდებულებას, მხარს დავუჭერ და ყველაფერს გავაკეთებ ამისთვის, მოვიზიდოთ ინვესტორები, რომ გავხსნათ შოკოლადის ქარხანა. უგემრიელესი რძის პროდუქტი გაქვთ. თხილი გვაქვს. რატომაც არა, სხვა ქვეყნებიც ყიდულობენ კაკაოს და შაქარს, ყველა ყიდულობს, და ჩვენც ვიყიდით. ისეთი შრომისმოყვარე ხალხის პოვნა, როგორიც ჯავახეთშია, პრაქტიკულად შეუძლებელია“.
„მე ახალქალაქში კარდიოლოგიური ცენტრის გახსნა შევთავაზე, ჩვენს მოსახლეობას გულთან დაკავშირებული პრობლემები აქვს, მოსახლეობას მუდმივად თბილისში გამგზავრება უწევს. ჩვენ უნდა გავხსნათ სამკერვალო და ლუდის ქარხანა. ადგილები უნდა გაიხსნას, რათა მოსახლეობის ყველა ფენას ჰქონდეს სამუშაო, არა მხოლოდ სახელმძღვანელო ადგილებს. ჩვენ უნდა დავეხმაროთ მოსახლეობის საშუალო ფენას. დეპუტატებმა უნდა იმუშაონ, მიიღონ კანონები“.
„წლების შემდეგ დასაქმების საკითხი ყოველთვის რჩება ჩვენი ყურადღების ცენტრში, მაგრამ სამწუხაროდ გამოსავალს ვერ ვპოულობთ. როგორც ჩანს, სერიოზული ბენეფიციარები არ არიან. მე ვფიქრობ, რომ ჩვენ მესაკუთრის პრობლემა გვაქვს, მესაკუთრე უნდა დაკავდეს ამით, ჩვენ არასდროს გვყოლია ნამდვილი მესაკუთრე, რომელიც ამ საკითხებით დაკავდებოდა. დავით ჭიჭინავა ყოველთვის ამბობდა, რომ ეკონომიკურ ასპექტში საქართველო სომხების გარეშე სერიოზულ პროგრესს ვერ მიაღწევდა. ჩვენ რაიონში ინვესტორები უნდა მოვიყვანოთ. გვაქვს ბაზალტი, სოფლის მეურნეობის პროდუქტები. სამწუხაროდ, ჩვენს მდიდარ ჯავახებსაც არ სურთ ჩვენთან ინვესტიციის გაკეთება“.
