ბუღაშენში ჩვეული სოფლური ზომიერების მიღმა, ყოველდღიური ცხოვრება სავსეა ყოველდღიური სირთულეებითა და პრობლემებით. მაცხოვრებლები ცვლილებებს ელოდებიან – არჩევნებიდან არჩევნებამდე. ათწლეულების განმავლობაში. განვითარების ხანგრძლივი ლოდინი იწვევს იმ ფაქტს, რომ სოფლის მოსახლეობა ბერდება – სოფლის მაცხოვრებლები შეშფოთებულნი არიან, რომ ბოლო წლებში სოფელში ქორწილები არ ყოფილა, ახალი ოჯახები არ შექმნილა.
შემოვლითი გზა სოფელ არაგვას მიღმა გადის. იქ ის ორ ნაწილად იყოფა: ერთი ზაკვის, შემდეგ ბუგაშენის და კიდევ უფრო შორს, ბალხოს მიმართულებით მიდის. მიუხედავად იმისა, რომ გზის ერთ მონაკვეთზე უზარმაზარი ორმოებია, მაინც ასფალტია. თუმცა, ეს ასფალტი მალევე მთავრდება და იწყება უსწორმასწორო, მტვრიანი გზა, რომელიც სოფელ ბუღშენიდან- ბალხომდე გრძელდებ.
ბუგაშენში ჩვენი ვიზიტის დღეს, 6 ივნისს, სოფელში ზეიმი იყო- სკოლის აშენებიდან ათი წლისთავი. ძველი სკოლა ავარიულ მდგომარეობაში იყო. სოფელში სტუმრები მეზობელი ზაკვიდან, ბალხოდან, გომანიდან და ქალაქ ახალქალაქიდან იყვნენ მოსული. თუმცა, როგორც წესი, ეს სოფელი ასეთი ხალხმრავალი არ არის.ახალქალაქის მუნიციპალიტეტის შორეულ სოფლებში ცხოვრება, როგორც წესი, მშვიდი და გაზომილია. კაცები სოფლის ცენტრში, მაღაზიასთან ახლოს დგანან, ქალები ეზოებში იკრიბებიან ან ყავის დასალევად სტუმრად მიდიან. უფროსი თაობა შვილიშვილებს უვლის, სხვადასხვა თემებზე საუბრობენ, უმცროსები კი საოჯახო საქმეებით არიან დაკავებულნი.
ახალქალაქის მუნიციპალიტეტში არის სოფლები, სადაც შედარებით ნაკლები პრობლემებია და ასევე არიან ისეთებიც, სადაც არ არის ელემენტარული საცხოვრებელი პირობები: არ არის წყალი, გაზი, გაკეთებული გზები. დამოუკიდებლობის 30 წლის განმავლობაში საქართველომ ვერ მოახერხა სოფლებში მიმავალი ყველა გზის რეაბილიტაცია. რეგიონში 64 სოფელია, ძნელად მისადგომი მთიანი რელიეფით. სოფლის გზების შიდა ნაწილების გაკეთებაზე ჯერ საუბარი არც მიდის.
ქალების ნაწილი ზის სახლში, რომელიც სოფელ ბალხოსკენ მიმავალი გზის პირას მდებარეობს. სახლთან ახლოს ყარყატის ბუდეა. ბავშვები მზეზე თამაშობენ. ქუჩის გადაღმა კი ხმაურია – სკოლა მეათე წლისთავის აღსანიშნავად ემზადება. როგორც ჩანს, ეს ღონისძიება ამ ქალებს არ აწუხებთ. ისინი კვლავ აგრძელებენ იმ თემების განხილვას, რომლებიც მათ უფრო მეტად აწუხებთ. სოფელში შობადობა შემცირდა, ახალგაზრდები ოჯახებს არ ქმნიან.
-ბარალეტეში არის გაზი, ელექტროენერგია, ბავშვები საბავშვო ბაღში დადიან. ყველაფერი კარგადაა, მაგრამ გზები ცუდია, ამბობს 50 წელს გადაცილებული ერთ-ერთი ქალი.
-გზა ორივე მიმართულებით ცუდ მდგომარეობაშია – როგორც ქალაქისკენ, ასევე სოფლისკენ. ყველაფერი დანგრეულია. ამბობენ, რომ უნდა შეაკეთონ, ვნახოთ,-ამატტებს მეორე.
როდესაც ქალებს ვკითხეთ, ვინმე მოსული იყო თუ არა მოახლოებულ არჩევნებთან დაკავშირებით,ისინი ერთხმად გვიპასუხეს:
-არა, ვის ვჭირდებით?
– მაგრამ ჩვენ ყოველთვის არჩევნებზე დავდივართ. სტაბილურად, წესრიგში. მე კომისიაში ვიყავი. ყველამ, ვისაც ხმის მიცემა შეეძლო, მისცა ხმა. ყველა წავიდა. სიწყნარე და სიმშვიდე იყო, – ამბობს სოფლს შემდეგი მაცხოვრებელი ქალი.
ცოტა მოშორებით, სკოლის ეზოში, სხვადასხვა ასაკის მამაკაცების ჯგუფი წრეში შეიკრიბა და მათთვის შემაშფოთებელ საკითხებზე მსჯელობდა. როდესაც სოფელში არსებულ პრობლემებზე შეკითხვა დავსვით, მამაკაცებმა ერთხმად გვიპასუხეს: სასმელი წყალი და გზა.
– ხუთი წელია ამბობენ, რომ წყალის პრობლემა უნდა მოაგვარონ, მაგრამ არ გაუკეთებიათ. ასფალტის გაკეთებაც გვპირდებიან, მაგრამ ჯერჯერობით ამის შესახებ მხოლოდ ლაპარაკობენ. ყველაფერი ძვირია. პენსიას იღებ და სახლში რომ მიდიხარ, აღარ არის. 20 ჰექტარზე კარტოფილს ვთესავ. მიჭირს და მიწის დასამუშავებელი არავინაა. და კიდევ რომ დავთესო, გარანტია არ არის, რომ ეს წელი გასული წლის მსგავსად წარმატებული იქნება. ყველაფერი ძვირია, გადარჩენა რთულია. ვინმეს აინტერესებს, როგორ ცხოვრობს ხალხი? კილოგრამი კიტრი 8 ლარი ღირს.კარგი, ამ ფულის ღირებულებით როგორ ვიცხოვროთ. ათი წლის წინ მდიდრები ვიყავით და ახლა ღარიბები ვართ. რა ხდება ამ არჩევნებში? ცარიელი არჩევნები – აირჩიე თუ არა რა შეიცვლება, – ამბობს ბუღაშენის ერთ-ერთი პენსიონერი მაცხოვრებელი.
კიდევ ერთმა ახლოს მყოფმა სოფლის მაცხოვრებელმა დაამატა, რომ წინა ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნებამდე წყლის მოტანას და გზის გაკეთება დაჰპირდნენ:
-შეასრულონ ის, რაც დაგვპირდნენ,- ასფალტი და წყალი. სოფლის ნაწილს სასმელი წყალი არ აქვს. დაგვპირდნენ, მაგრამ არ შეასრულეს. თუ წყალს სამსარიდან, ბალხოს მხრიდან მოიტანენ, მაშინ სოფლის იმ ნაწილსაც ექნება წყალი, რომელიც გორაკზე ცხოვრობს, — ამბობს ბუღაშენის მაცხოვრებელი.
ზოგადად, ბუღაშენის მაცხოვრებლებს ადგილობრივი ხელისუფლების მიმართ დადებითი აზრი აქვთ, თუმცა ამატებენ, რომ საარჩევნო დაპირებები ჯერ არ შესრულებულა.
– სოფლის 50%-ს წყალი არ აქვს. სხვა ნაწილში წყალი ცოტაა – ვედროებით მიაქვთ. ჯერ წყალი სჭირდებათ, შემდეგ ასფალტი. ახალქალაქის მერმა მელკონ მაკარიანმა დაგვპირდა. მოსახლეობა მას სჯერა. თუ არ დაუჯერებდნენ, ხმას არ მისცემდნენ. არჩევნები მოვა – გვპირდებიან. მაგრამ ის ჩვენი ბიჭია, რა ვქნათ? ყველა ჩვენიანია. იგივე ეხება სამველსაც (მანუკიანი – რედ., პარლამენტის წევრი). მისი დედა ჩვენს სოფლიდან არის, – ამბობს კიდევ ერთი მაცხოვრებელი.
როდესაც ბუღაშენელ მამაკაცებს ვკითხეთ, დადიან თუ არა მათთან ოპოზიციური პარტიების წარმომადგენლები, ისინი ერთხმად გვიპასუხეს:
— არა.
შემდეგ კი დაამატეს, რომ უკვე მრავალი წელია, მმართველი პარტიის წარმომადგენლების გარდა არავინ მისულა მათთან.
ოპოზიციიდან არავინ მოდის, არაფერს გვპირდებიან. ადრე მოდიოდნენ, ახლა აღარ.
სკოლის მშენებლობის 10 წლის იუბილეს აღნიშვნა დასრულდა, სოფლის მოსახლეობა დაუბრუნდა რუტინულ ცხოვრებას და სოფლის პრობლემებზე ჩვეულ საუბრებს.
