სამედიცინო უნივერსიტეტის რეზიდენტურის სტუდენტების დაფინანსება ახალქალაქისა და ნინოწმინდის საავადმყოფოებში შემდგომი დაბრუნების პირობით იმედს იძლევა, რომ ჯავახეთის საავადმყოფოებში პერსონალის დეფიციტი შეივსება, მაგრამ პროგრამის შეწყვეტა, ამ დარგის ექსპერტების აზრით, შესაძლოა კადრების დეფიციტი გააღრმავოს.
რამდენიმე წლის წინ “Evex”-ის კლინიკების ქსელმა რეზიდენტურის სტუდენტებისთვის სწავლის საფასურის დაფინანსება გადაწყვიტა, თუმცა წელს გადაწყვეტილება გაუქმდა, რადგან ახალქალაქის ჰოსპიტალი კომპანია „საქართველოს კლინიკებმა“ იყიდა. რეზიდენტურის გასაგრძელებლად ამ პროგრამით ახალქალაქიდან და ნინოწმინდიდან 4-5 სტუდენტმა შეიტანა განაცხადი. Jnews-ი სამ მათგანს ესაუბრა.
ეს საკითხი ახალქალაქის საავადმყოფოს მენეჯერს ალექსან თოროიანს აწუხებს. ის აღნიშნავს, რომ პროგრამა ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, რადგან თითოეულ რეზიდენტთან გაფორმდა ხელშეკრულება. რომლის მიხედვითაც, სწავლის შემდეგ, რეზიდენტი ახალქალაქის საავადმყოფოში სამიდან ხუთ წლამდე მუშაობის ვალდებულებას იღებს, რის შემდეგაც გადაწყვეტს გააგრძელოს თუ არა საავადმყოფოში მუშაობა.
მათ გააფორმეს კონტრაქტი იმ სპეციალისტებთან, რომლებიც ყველაზე მოთხოვნადია ჰოსპიტალში. თოროიანი პარლამენტის დეპუტატებისთვის მიმართვას აპირებს, რათა საკითხი ნაწილობრივ მაინც გადაიჭრას, რადგან ფინანსური პრობლემების გამო ზოგიერთი რეზიდენტი იძულებულია უარი თქვას შემდგომ პროფესიულ ზრდაზე.
არმინე ეღოიანი ნინოწმინდის მუნიციპალიტეტის სოფელ განძადან არის. მან შეიტყო პროგრამის შესახებ, მიმართა და ერთი წლისა და ორი თვის სწავლის შემდეგ გაიგო, რომ დაფინანსება წყდებოდა. მას სწავლის დასრულებამდე 1 წელი და 10 თვე რჩება. ახლა არმინე მძიმე მდგომარეობაშია, ოჯახი ორ ნაწილადაა გაყოფილი, დიდი სურვილი აქვს გამოცდილი ექიმი გახდეს. არმინე პროფესიით საბავშვო ნევროლოგია.
„კონტრაქტის პირობებს დავთანხმდი, რათა სწავლა და პროფესიული ზრდა გამეგრძელებინა, თუმცა ორ შვილთან ერთად სწავლა რთული იყო. ბინაში 800 ლარს ვიხდიდი, ცალკე ვიხდიდი კომუნალურს, ცალკე ბავშვებისთვის და ა.შ., ძალიან რთული იყო.
იმისთვის, რომ არ დავკარგო ყველაფერი, რასაც აქამდე მივაღწიე, რთული არჩევანის წინაშე დავდექი, ჯერჯერობით ვაგრძელებ სწავლას, მაგრამ მომავალში ვერ ვიტყვი, გამომივა თუ არა. ძალიან მინდა, რომ მერია მაინც დამეხმაროს“, – ამბობს არმინე.
ახლა, როცა ზემოაღნიშნული პროგრამა შეჩერებულია, მან დამოუკიდებლად უნდა მოიძიოს სახსრები, რათა თვეში 500 ლარის ოდენობით სწავლის საფასური გადაიხადოს.
ჩვენი მეორე რეზიდენტი ისევ ნინოწმინდის რაიონის სოფელ ჟდანოვაკანიდანაა. ახლა ის ოჯახთან ერთად ახალქალაქში ცხოვრობს, რადგან ახალქალაქის სასწრაფო დახმარების განყოფილებაში მუშაობს. მან ორი წელი ისწავლა ამ პროგრამით, მაგრამ რეზიდენტურის დასრულებამდე ორი წელი კიდევ აქვს დარჩენილი. დაფინანსების პროგრამის შეჩერების გამო მან ერთი წლით შეწყვიტა სწავლა. პროფესიით უროლოგია.
„სექტემბერში უკვე მეორე კურსზე ვიყავი, ნოემბერში კი შემატყობინეს, რომ ჰოსპიტალი აღარ გვაფინანსებს, ანუ 1 ნოემბრიდან თვეში 500 ლარი უნდა გადავიხადო. ახლა ახალქალაქის სასწრაფო დახმარების განყოფილებაში ვმუშაობ და შეუძლებელია თვეში 500 ლარი გადავიხადო და ყოველდღე იქ ვიყო. თუ ადამიანს ჰყავს ოჯახი, გაუჭირდება ყოველთვიურად 500 ლარის გადახდა. ერთი წელი შესვენება ავიღე, სანამ ვნახავ რა მოხდება, იქნებ იყოს პროგრამა, რომელსაც მივმართავ. მყავს მეგობრები, რომლებმაც ასევე აიღეს შესვენება, ბევრ მათგანს შეექმნა პრობლემა“, – ამბობს ხნკანოს ფაშაიანი.
კიდევ ერთი სტუდენტი გაკვირვებული დარჩა, როცა დაურეკეს და უთხრეს, რომ აღარ დააფინანსებდნენ.
„დაფინანსების შესახებ ორი წლის წინ გავიგე, ჩავაბარე გამოცდები და “Evex”-ის კლინიკის პროგრამაში ჩავირიცხე. რას მოიცავდა პროგრამა? სწავლის ხანგრძლივობა იყო სამწლიანი, ჩემი განყოფილება იყო ზოგადი თერაპია, ხოლო პირობები შემდეგი: უფასოდ ვსწავლობ, 100%-იანი დაფინანსებით, შემდეგ კი, კონტრაქტის მიხედვით, სამი წელი უნდა მემუშავა ახალქალაქის კლინიკაში. ამ პროგრამის მთავარი და მნიშვნელოვანი პუნქტიის იყო, რომ სამედიცინო უნივერსიტეტების სტუდენტები და კურსდამთავრებულები უნდა დაბრუნდნენ მშობლიურ რეგიონსა და ქალაქში და შეავსონ კლინიკაში საჭირო სპეციალისტების დეფიციტი. იმის გამო, რომ ისინი აღარ იხდიან ჩვენი სწავლის გადასახადს, ჩვენ გათავისუფლდით დაბრუნების და კლინიკაში მუშაობის ვალდებულებისგან. ამ პროგრამით 12 თვე ვისწავლე, დამთავრებამდე 20 თვე დამრჩა. 12 თვე გადამიხადეს. პროფესიიდან გამომდინარე, ტრენინგის ღირებულება განსხვავებულია: ყოველთვიური ანაზღაურება 300-500-700-800 ლარია“, – ამბობს პროგრამის ერთ-ერთი ბენეფიციარი.
როდესაც სამედიცინო რეზიდენტურის სტუდენტებს შეატყობინეს, რომ მათ აღარ დააფინანსებენ, მიზეზად პროგრამის არააქტუალურობა დაასახელეს და არასაჭირო ხარჯად მიიჩნიეს.
„ჩვენ, ახალქალაქელი სტუდენტები, ბევრი არ ვართ, და ყველამ თავისი გადაწყვეტილება მიიღო. არიან ადამიანები, რომლებმაც საერთოდ გამოსვლა გადაწყვიტეს, არიან ადამიანები, რომლებსაც საერთოდ არ სურთ დაბრუნება, მე ჯერ კიდევ არ ვიცი. მე ახლა თან ვმუშაობ და ალბათ დავრჩები (თბილისში). სწავლას გავაგრძელებ, რადგან ეს ძალიან მნიშვნელოვანია“, – ამბობს პროგრამის ერთ-ერთი ბენეფიციარი.
ახალქალაქის საავადმყოფოს მენეჯერი ამბობს, რომ მათ აირჩიეს ისეთი რეზიდენტები, რომელთა მოთხოვნილება „ჰაერივით და წყალივით“ იგრძნობა. თოროიანის ერთადერთი სურვილი პრობლემის მოგვარებაა, რათა რეზიდენტებმა არ მიატოვოს სწავლა და დაბრუნდეს. სტუდენტებსაც დიდი იმედი აქვთ, რომ საკითხი მთლიანად თუ არა ნაწილობრივ მაინც მოგვარდება.
