ბევრმა რუსულმა პრო-სამთავრობო მედიამ საქართველოში არსებული ვითარება დასავლეთის მიერ ორგანიზებულ მორიგ მაიდანად წარმოაჩინა. ახალქალაქიდან სოციალური ქსელის მომხმარებლებს შორის ინფორმაცია გავრცელდა, რომ საპროტესტო აქციებზე შესაძლოა სნაიპერები იყვნენ, თუმცა ამ თემას რეზონანსი არ მოჰყოლია. თუ რატომ ადარებენ თბილისის საპროტესტო აქციებს უკრაინის მეიდანს, ამის შესახებ Jnews-ი რონდელის ფონდის პოლიტოლოგს კახა გოგოლაშვილს ესაუბრა.
საპროტესტო მოძრაობა საქართველოში უკვე 29-ე დღეა გრძელდება, ამ პერიოდში იყო აქტიური ფაზაც, რომელსაც თან ახლდა აგრესია, პიროტექნიკა, გაყინული წყლის ჭავლი და აქციის მონაწილეებზე პოლიციელების და „ტიტუშკის“ თავდასხმები… იყო უფრო მშვიდი ფაზაც- საპროტესტო მარშები. თუმცა, სხვადასხვა დროს ვრცელდებოდა ინფორმაცია, რომ საპროტესტო აქციები სახიფათო იყო და შესაძლოა იქ იყვნენ სნაიპერები. უკრაინასთან პარალელებს ხშირად ავლებს არა მხოლოდ რუსული პრო-სამთავრობო მედია, არამედ სხვებიც. რონდელის ფონდის პოლიტოლოგის კახა გოგოლაშვილის თქმით, რაც უკრაინაში მოხდა არა პროვოკაცია, არამედ უკრაინის ხელისუფლების მიერ პროვოცირებული მკვლელობა იყო.
„უკრაინის მაიდანის დროს ეს არ იყო უბრალოდ პროვოკაცია, ეს იყო უკრაინის რეჟიმის მიერ ჩადენილი მკვლელობა და ძალიან დიდია ალბათობა იმისა, რომ სნაიპერები ჩამოიყვანეს რუსეთიდან, რადგან დაახლოებით 108 ან 110 მომიტინგე დაიღუპა, ამ სიტუაციებში დაახლოებით რვა პოლიციელი დაიღუპა. ამ ჭორებს (თბილისში აქციებზე სნაიპერების შესაძლო ქმედებების შესახებ) ავრცელებს ხელისუფლება, რომ ხალხი უბრალოდ შეშინდეს და არ გამოვიდეს თბილისში საპროტესტო აქციებზე. რადგან აქ არავინ აპირებდა მაიდანზე შეკრებას. თუმცა მაიდანზეც რომ შეიკრიბნენ, გაგზავნეს ტიტუშკი, სპეცრაზმი, რომელმაც უმოწყალოდ დაიწყო აქციის მონაწილეების ცემა. და ბოლოს აღმოჩნდა, რომ უკრაინელები მათ დაცვას სერიოზულად მოეკიდნენ და ბრძოლის მკაცრი მეთოდების გამოყენება დაიწყეს“, – ამბობს კახა გოგოლაშვილი.
საქართველოში სიტუაცია უკრაინისგან იმით განსხვავდება, რომ ამ დროისთვის საპროტესტო აქციებზე დაღუპულები არ ყოფილან, მაგრამ დანარჩენში მსგავსება არის.
„რა თქმა უნდა, არ მგონია, რომ საქართველოს ხელისუფლება აქამდე მივიდა. ისინი უბედურ ადამიანებს სცემენ. ისინი კაცობრიობის წინააღმდეგ დანაშაულს ჩადიან. და ეს ყველაფერი დაუსჯელი რჩება. მათ უნდა იცოდნენ, რომ არცერთი პოლიციელი არ დარჩება დაუსჯელი, ბოლოს და ბოლოს. ეს რაღაც პერიოდი გაგრძელდება. ასეთი რეჟიმი, რომელიც საკუთარ ხალხს ცემს, სამუდამო ვერ იქნება. აი სირიაში, მაგალითად, 13 წელი იყო ბაშარ ასადი. ბოლოს და ბოლოს დასრულდა, როგორც ვხედავთ. უკრაინაში დასასრული მოვიდა, რადგან ნებისმიერ ფასად უნდოდა ხალხის მართვა და მათთვის თავისუფლების წართმევა. ყველგან ასე ხდება. ზოგიერთ ქვეყანაში, მაგალითად ჩინეთში, უფრო მეტად სი ცზინპინის რეჟიმი მოქმედებს. 1989 წელს მათ დაახლოებით ათასი სტუდენტი მოკლეს, რადგან ისინი თავისუფლებას ითხოვდნენ, მაგტრამ ჩვენ სხვა ადგილას ვართ“,- ამბობს კახა გოგოლაშვილი.
რა თქმა უნდა, საპროტესტო აქციებს საქართველოსა და უკრაინაში აქვს საერთო ნიშნები, როგორიცაა მოსახლეობის მასიური მონაწილეობა, ხელისუფლებასთან უთანხმოების გამოხატვა და პოლიტიკურ ვითარებაზე მნიშვნელოვანი გავლენა. თუმცა, ასევე არსებობს ძირითადი განსხვავებები, რაც მათ უნიკალურ მოვლენად აქცევს.
