არჩევნებამდე ყველა პოლიტიკური ძალა ცდილობს გამოიყენოს ამომრჩეველზე ზეგავლენის მოხდენის მეთოდები. ამ საკითხთან დაკავშირებით საქართველოში ახლა ორი დაპირისპირებული მხარეა, რომლებიც უკვე დადასტურებული მეთოდებით „ებრძვიან“ მოწინააღმდეგეს. ამ მეთოდებსა და მანიპულირების სხვა მეთოდებზე Jnews-ს ესაუბრა ფილოსოფოსი და პოლიტოლოგი, ილიას უნივერსიტეტის პროფესორი და მშვიდობის, დემოკრატიისა და განვითარების კავკასიის ინსტიტუტის თავმჯდომარე გია ნოდია.

– რა მანიპულაციურ თემებს იყენებენ პოლიტიკური პარტიები ამ არჩევნებზე ელექტორატზე ზემოქმედებისთვის?

– ისინი ცდილობენ დაარწმუნონ ამომრჩეველი, რომ ისინი კონკურენტებზე უკეთესები არიან. რა თქმა უნდა, მეთოდები განსხვავებულია. შეიძლება ითქვას, რომ „ქართული ოცნება“ ამომრჩეველს იმით აშინებს, რომ თუ ისინი ხელისუფლებაში არ მოვლენ, დაიწყება ომი, მეორე მხრივ, გვექნება ჰომოსექსუალობის პროპაგანდა და უმრავლესობა ჰომოსექსუალი გახდება. „ქართული ოცნების“ კამპანიის არსი ეს არის. ხოლო ოპოზიციური პარტიების კამპანიის არსი ბუნდოვანია, რადგან სხვადასხვა პარტიები არიან. მაგრამ ყველა თანხმდება იმაზე, რომ თუ „ქართული ოცნება“ დარჩება ხელისუფლებაში, მაშინ ჩვენ უარს ვიტყვით ევროპასთან ინტეგრაციაზე, ფაქტიურად სრულიად ნათელია, რომ საქართველო გახდება ბევრად უფრო ავტორიტარული და კორუმპირებული სახელმწიფო. ეს არის ალბათ ოპოზიციის მთავარი გზავნილი.

– მმართველი პარტია მანიპულირებს ისეთი საკითხებით, როგორიცაა რელიგია, ამნისტია, ლგბტ, რატომ ამ კონკრეტულ თემებზე?

– მათ მიაჩნიათ, რომ ეს ხელსაყრელია, რადგან ეკლესია ავტორიტეტული ორგანიზაციაა და უნდათ ისე წარმოაჩინონ საკითხი, ვითომ ეკლესიის მეგობრები არიან, ხოლო ოპოზიცია ეკლესიის მტერია. გარდა ამისა, მათ მიაჩნიათ, რომ ქართველების უმეტესობა კონსერვატიულია, იმ გაგებით, რომ ეშინიათ, რომ ოჯახის ტრადიციული ღირებულებები როგორმე დასუსტდება და ზუსტად ისინი არიან ამ ტრადიციული ღირებულებების დამცველები, ხოლო პროდასავლური ოპოზიცია უზნეობა მოიტანს. მათ („ქართულ ოცნებას“ რედ.) მიაჩნიათ, რომ ადამიანების უმეტესობისთვის ეს საკმარისია, რომ მათ ხმა მისცენ. მაგრამ ეს არ არის მათი მთავარი გზავნილი, მთავარი გზავნილი ის არის, რომ ისინი მშვიდობის დამცველები არიან, ოპოზიცია კი „ომის პარტიაა“. ვფიქრობ, რომ ამნისტია არ იყო მთავარი თემა, რამდენადაც ვხვდები, „ქართული ოცნება“ ნერვიულობს, ხედავენ, რომ მათი მხარდაჭერა არ არის საკმარისი, ამიტომ ისინი, ვინც აღვნიშნე, თავიდანვე საკმარისად არ გამოიყენეს. უნდა მოიფიქრონ რაღაც ახალი, რაღაც განსხვავებული, მაგრამ მათ სხვა ვერაფერი მოიფიქრეს, გარდა ამნისტიისა. მოსახლეობის ზოგიერთ ნაწილს, რომლის ახლო ნათესავები ციხეში არიან, შესაძლოა ამნისტიის გამო ხმა მისცენ.

– ეფექტურია თუ არა მანიპულაციები, გავლენას ახდენს თუ არა ამომრჩეველზე, რამდენად მნიშვნელოვანია მმართველი პარტიის მხარდაჭერა?

– არის ზოგადი კვლევები, როგორია „ქართული ოცნების“ რეიტინგი. ის კვლევები, რომლებიც უფრო სანდო მეჩვენება, აჩვენებს, რომ რეიტინგი სადღაც 30-35 პროცენტია, მაგრამ არ არსებობს ისეთი რაოდენობრივი კვლევები, რომლებიც ნათლად აჩვენებს, რატომ ეს რეიტინგი არის. მაგრამ იმ ანალიტიკოსთა უმეტესობას, რომლებსაც ვიცნობ, რომელთა ნდობაც შეიძლება, ფიქრობენ და ვეთანხმები, რომ მშვიდობისა და ომის ეს მოტივი ყველაზე მოქმედია, რადგან, ბუნებრივია, ადამიანებს ეშინიათ ომის და, მიუხედავად იმისა, რომ ეს პროპაგანდა ტყუილზეა დაფუძნებული, რადგან ოპოზიციაშიც ომი არავის უნდა, მაგრამ ეს არის ისეთი ტყუილი, რომელიც უკეთ მუშაობს.

– ორი ორგანიზაცია, მათ შორის TI, რომელიც იძიებს კორუფციას, ანტიკორუფციულმა ბიურომ გამოაცხადა „დეკლარირებული საარჩევნო მიზნების მქონე“ სუბიექტებად, როგორც ეს იყო FBK-ის შემთხვევაში, რომელიც ასევე აწარმოებდა კორუფციულ გამოძიებას რუსეთში. იდენტური სიტუაციაა?

– ნავალნი მაინც არ მალავდა, რომ პოლიტიკოსია და პრაქტიკულად ოპოზიციაშია. ქართული არასამთავრობო ორგანიზაციები, პირიქით, შორდებიან ოპოზიციასა და პოლიტიკურ პარტიებს. ისინი აკრიტიკებენ ხელისუფლებას, აკრიტიკებენ მთავრობას. მაგრამ ხელისუფლება, ივანიშვილი, ასეთ განსხვავებებს არ აკეთებს

ვინ არის ოპოზიციური პარტია, ვინ არის არასამთავრობო ორგანიზაცია, ვინ არის მედია, ვინც ჩვენთან არ არის, ყველა ჩვენს წინააღმდეგაა, ეს მათი სლოგანია. რაც იმას ნიშნავს, არ აქვს მნიშვნელობა მას ერქმევა პოლიტიკური პარტია, ტელევიზია, საიტი თუ სხვა, რადგან ისინი არ არიან „ქართული ოცნების“ მხარდამჭერები, ეს ნიშნავს, რომ ისინი არიან ოპოზიცია, ეს ნიშნავს, რომ ისინი არიან დასავლეთის აგენტები. . ეს არის მათი ხედვა მსოფლიოს შესახებ, რომელიც მათ სურთ ამომრჩევლებს დააკისრონ.

– რატომ აერთიანებს „ქართული ოცნება“ კრიტიკას და განსხვავებულ კრიტიკოსებს ერთ კონცეფციაში – „ნაციონალისტებში“?

ეს ისევ პოლიტიკური ტექნოლოგიაა. ჯერ ერთი, ივანიშვილი განსაკუთრებულად არ არის მიდრეკილი რაღაც დახვეწილობაზე ფიქრისკენ. მისთვის მართლა ასეა, ვინც ჩემთან არ არის, ნიშნავს, რომ ჩემი მტერია და არიან „ნაციონალები“, რაც არ უნდა ეძახიან, არა უშავს. მეორე მხრივ, ეს არის პოლიტიკური ტექნოლოგია, რადგან, მართლაც, ბევრისთვის „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“ მისაღები არ არის. მოსახლეობის გარკვეულ ნაწილს ეშინია, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ დაბრუნდება. მიუხედავად იმისა, რომ ეს სრულიად არარეალურია. მაგრამ მათთვის (რედ. „ქართული ოცნება“) სასარგებლოა ხალხის აზრი, რომ არჩევანი მხოლოდ ორს შორისაა. ეს სიცრუეა. იმიტომ, რომ „ნაციონალურ მოძრაობას“ არ აქვს შანსი დამოუკიდებლად დაბრუნდეს ხელისუფლებაში. თუ ხელისუფლება შეიცვლება, ისინი იქნებიან კოალიციაში, მაგრამ ეს არ იქნება “ნაციონალური მოძრაობის” მთავრობა, მაგრამ რატომღაც მათთვის არ არის მომგებიანი ამ ნიუანსების გათვალისწინება, მომგებიანია ყველაფრის გამარტივება, რაც ან ჩვენ ან „ნაციონალური მოძრაობა“.