ახალქალაქის რაიონის სოფელ კორხიდან ჰმაიაკ ბასენციანი გუშინ ყვავილებით ეწვია ახალქალაქის საავადმყოფოს, რათა მადლობა გადაუხადოს პედიატრ ბელა გულანიანს 56 წლის წინ სიცოცხლის გადარჩენისთვის. მან ამის გაკეთება მას შემდეგ გადაწყვიტა, რაც ექიმის შვილიშვილმა ბელა ბარეკიანმა გადაარჩინა სიცოცხლე ერევნის მიქაელიანის საავადმყოფოში.

ახალქალაქის რეფერალური საავადმყოფოს წინ ახალგაზრდა გოგონა დგას, ტაქსით მას მამაკაცი უახლოვდება ყვავილების თაიგულით და კანფეტებით ხელში. მიესალმნენ ერთმანეთს, როგორც დიდი ხნის ნაცნობები და საავადმყოფოს შენობაში ერთად შევიდნენ. მესამე სართულზე ავიდნენ, სადაც პედიატრიული პალატაა განთავსებული. განყოფილების უფროსი ბელა არმენაკოვნა, როგორც მას ყველა ეძახიან, როგორც ყოველთვის დაკავებულია თავისი საქმით და საუბრობს ექთანთან, სტუმრებს არ ამჩნევს. ჰმაიაკ ბასენციანი უახლოვდება მას და თავს წარუდგენს, უყვება მისი გადარჩენის ამბავს და და კოცნის ექიმის ხელს, რომელმაც სიცოცხლე მისცა წლების წინ. იქვე ჩუმად დგას მეორე ბელა, მისი შვილიშვილი, რომელმაც იგივე ადამიანის სიცოცხლე გადაარჩინა, მაგრამ 56 წლის სხვაობით.

„დავიბადე 1967 წელს სოფელ კორხში. ჩემი ჭიპლარი არასწორად იყო მიბმული და სეფსისი გამიჩნდა. ექიმი ბელა და დედაჩემი 8 თვე იბრძოდნენ ჩემს გადასარჩენად. რვა თვე წამიყვანეს თბილისში, იმდენი ინექცია გამიკეთეს, ახალი ინექციებისთვის ადგილი აღარ დამრჩა. დედაჩემის თქმით, მარტში 5 წუთი მოვკვდი. ექიმმა ბელამ გადამარჩინა. კარგად არ მახსოვს (იცინის). თურმე დაჟინებული ვიყავი და გადავრჩი. დედაჩემი სულ იმეორებდა: ექიმთან უნდა წავიყვანოო.ასე გადამარჩინე. 56 წლის შემდეგ სასწრაფო მანქანით გადამიყვანეს სომხეთის მაიქაელიანის საავადმყოფოში. ამჯერად გულის შეტევა მქონდა და არ ვიცოდი. მაგრამ ამჯერად მე გადამარჩინა მეორე ბელამ, მისმა შვილიშვილმა. ასეთი დამთხვევები მხოლოდ ღვთის დამწერლობით ხდება. ღმერთმა პირველად გადამარჩინა და ახლაც გადამარჩინა ბელა ბარეკიანის წყალობით. მინდა მადლობა გადავუხადო მათ“, – ამბობს ჰმაიაკ ბასენციანი.

1978 წელს ჰმაიაკ ბასენციანის ოჯახი გადავიდა ერევანში, შემდეგ კი რუსეთში, სადაც 25 წელი იცხოვრეს. ერევანში ერთი წლის წინ დაბრუნებულები სომხეთში დარჩნენ საცხოვრებლად, თუმცა ჰმაიაკ ბასენციანის კავშირი ახალქალაქთან არ შეწყვეტილა. ხუმრობს: „მე არ გამიწყვეტია, ჯერ კიდევ შევინარჩუნე ურთიერთობა სამშობლოსთან“.

ჩვენი გმირის დედა 11 წლის წინ გარდაიცვალა, ის სოფელ კორხში დაკრძალეს. მას ძალიან სურდა ექიმი, რომელმაც გადაარჩინა მისი შვილის სიცოცხლე, ენახა, ვინ გახდა ის.

„როდესაც ერევნის საავადმყოფოში პნევმონიის ეჭვით მოვხვდი, მე და ჩემმა დებმა, რომლებიც ჩემთან იყვნენ, დიალექტიდან მივხვდით, რომ ჩემს გასასინჯად მოსული ექიმი ახალქალაქიდან იყო. ვკითხე ახალქალაქელი ხომ არ არის-მეთქი და დადებითი პასუხი მივიღე. დაკითხვის შემდეგ გავიგეთ, რომ ის ბელა არმენაკოვნას შვილიშვილია (თან ტირის)“ – ამბობს ჰმაიაკ ბასენციანი.

 
საავადმყოფოში სცენას მთელი სამედიცინო პერსონალი შეესწრო, ექიმებმა ჰკითხეს რა ხდებოდა და გაიღიმეს, როცა გაიგეს, რომ პაციენტი 56 წლის შემდეგ მოვიდა იმ ექიმის სანახავად, რომელმაც ერთხელ სიცოცხლე გადაარჩინა და დაივიწყა.

– პაციენტის მადლიერება ექიმისთვის სიცოცხლეა. ძალიან მიხარია ყველა ჩემი პაციენტისთვის, – ამბობს ბელა არმენაკოვნა (ჰმაიაკ ბასენციანი ჩუმად ტირის), – მეც მინდა ტირილი. ეჰ, 65 წელი ვიმუშავე საავადმყოფოში, ღამის წლები“, – ამბობს ახალქალაქის საავადმყოფოს პედიატრიული განყოფილების უფროსი.

-მე ვარ ალბათ თქვენითან ყველაზე გვიან მოსული პაციენტი, რომელმაც მადლობა გადაუხადა. მაპატიეთ ამისთვის. დედაჩემთან ერთად უნდა მოვსულიყავი, ყოველ ჯერზე, როცა ის იხსენებდა და ლაპარაკობდა ამაზე“, – ამბობს ჰმაიაკ ბასენციანი.

შემდეგ ბელა არმენაკოვნას ხანგრძლივი საუბარი ჰქონდა თავის ყოფილ პაციენტთან, უყვებოდა სხვადასხვა ინციდენტებს მისი ხანგრძლივი ცხოვრებისა და მოღვაწეობის შესახებ. მთელი ამ ხნის განმავლობაში მის გვერდით შვილიშვილი იდგა, რომელიც ბებიას კვალს გაჰყვა და კარდიოლოგი გახდა. ახალქალაქის გამოჩენილი ექიმის ბელა გულანიანის ოჯახში მისმა ქალიშვილმა, შვილიშვილებმა განაგრძეს პროფესიული გზა. ცნობილი ახალქალაქელი პედიატრი 91 წლისაა და ის დღესაც ეხმარება ხალხს თავისი ცოდნით.