7 ივლისს, თბილისში არსებული სომხური ეკლესიების ეზოებში აჟიოტაჟი მეფობდა, რისი მიზეზიც ვარდავარის მხიარული დღესასწაული იყო. სურბ ეჩმიაძინისა და სურბ გევორგის ტაძრების ეზოში, იესო ქრისტეს ფერისცვალების დღესასწაულს თან ახლდა მხიარული სომხური სიმღერები, დამსწრეებმა „შურჯაპარი” იცეკვეს.
ვარდავარი თბილისში არაა მხოლოდ სომხური დღესასწაული. ეს არის დღესასწაული, რომელიც აერთიანებს სომხებს და ქართველებისა, ასევე სტუმრების ყურადღებასაც იპყრობს. ეს ადამიანებს შესაძლებლობას აძლევს გაეცნონ კიდევ ერთ საინტერესო სომხურ ტრადიციას.
ვარდავარი, რომელიც ტრადიციულად აღდგომიდან 14 კვირის შემდეგ აღინიშნება, სათავეს წარმართულ ხანაში იღებს, როდესაც ის წყლის, სილამაზის, სიყვარულისა და ნაყოფიერების ქალღმერთ ასთხიკს ეძღვნებოდა. სახელწოდება „ვარდავარი“ მომდინარეობს სიტყვიდან „ვარდ“(ვარდი), რომელიც დღესასწაულთან დაკავშირებული სილამაზისა და სიხარულის სიმბოლოა.
ვარდავარს თბილისში ისეთივე ენთუზიაზმით აღნიშნავენ, როგორც სომხეთში, რაც საქართველოს სომხურ თემსა და მის მემკვიდრეობას შორის ძლიერ კულტურულ კავშირებს ასახავს. ამ დღეს ეკლესიის ეზოები წყლის თამაშების მოედნებად იქცევა, სადაც ყველა ასაკის ადამიანები, „შეიარაღებული“ ვედროებით, წყლის თოფებითა და შლანგებით, მოდიან ეკლესიის ეზოში და მზად არიან ერთმანეთი გაწუწონ.
დღევანდელ სადღესასწაულო ატმოსფეროს კულტურული წარმოდგენები, მუსიკა და ტრადიციული სომხური ცეკვები ავსებდა.
იესო ქრისტეს ფერისცვალების დღესასწაული სომხური სამოციქულო ეკლესიის ხუთი დღესასწაულიდან მესამეა. ეს დღესასწაული ასევე ცნობილია როგორც ვარდავარი. დღესასწაულის დროს ერთ-ერთი ხალხური წეს-ჩვეულებაა ერთმანეთის გაწუწვა და მტრედების გაშვების ტრადიცია, რაც წარღვნის, ნოეს ოჯახის გადარჩენის, ნოეს მტრედის სიმბოლოა. ასევე მიღებულია ყვავილებით მორთვა, რაც ღვთის ძის ფერისცვალების დღესასწაულის დიდი სიხარულის გამოხატულებაა. ვარდავრის დღესასწაულს წინ უძღვის ერთკვირიანი მარხვა, ხოლო მის მომდევნო ორშაბათს, ჩვეულებისამებრ, არდადეგების შემდეგ, მერელოცი მიჰყვება – მიცვალებულთა ხსენების დღე.
ყველა ეკლესია აღავლენს სამახსოვრო ლიტურგიას გარდაცვლილთა სულების მოსახსნელად.
