2024 წლის 26 ოქტომბრის მოახლოებული საპარლამენტო არჩევნები იქნება ქვაკუთხედი ქვეყნის მომავლისთვის, როგორც საშინაო, ისე საგარეო პოლიტიკის საკითხებში. Jnews-მა რონდელის ფონდის პოლიტოლოგს გიორგი ბადრიძეს სთხოვა წარმოედგინა არჩევნების სამი შესაძლო შედეგი და აღეწერა რა მოუვიდოდა ქვეყანას ასეთი შედეგებით.
თუ უმრავლესობა „ქართულ ოცნებას” მიიღებს
მათ უკვე ნათლად გამოკვეთეს ჩვენი პერსპექტივები. საქართველო სრულიად იზოლირებული იქნება ტრადიციული, დასავლელი, რეალური პარტნიორებისგან და ჩვენს ურთიერთობებს რუსეთი და ჩინეთი გადაწყვეტენ.
ანონსირებული ცვლილებები – ხრახნების გამკაცრება, დარჩენილი დემოკრატიული თავისუფლებების სრული შეკვეცა. რატომ მიიღეს ეს კანონი („გარე გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“). დღეს ივანიშვილს დიდი ხანია აქვს პირდაპირი და სრული კონტროლი აღმასრულებელ ხელისუფლებაზე, საკანონმდებლო ხელისუფლებაზე და სასამართლოზე. და მან გადაწყვიტა ეს ძალაუფლება საქართველოში ბოლო „თავისუფლების კუნძულზე“ – დამოუკიდებელ მედიასა და დამოუკიდებელ არასამთავრობო ორგანიზაციებზე – გაევრცელებინა.
კოალიციური ხელისუფლება
საუკეთესო სცენარი, რომლის მიხედვითაც ახალი ხელისუფლება უნდა მოიქცეს, არის პრეზიდენტ ზურაბიშვილის მიერ შემოთავაზებული ქარტია. ის დემოკრატიული რეფორმების, ეკონომიკური რეფორმების, ევროკავშირში გაწევრიანებისა და ჩვენს პარტნიორებთან კავშირების გასაძლიერებლად სამოქმედო გეგმავა გვაძლევს. პირველ რიგში, ქარტია ეფუძნება ამ ქვეყნის დემოკრატიული ინსტიტუტების გაძლიერებას.
ამ წლის ბოლომდე ჩვენ გვეცოდინება, ვიქნებით თუ არა რუსეთის პროვინცია, რომელსაც მოჰყვება ყველა შიდაპოლიტიკური შედეგი, მათ შორის ეკონომიკური. რადგან ეკონომიკური ნაკადები, რომელსაც ჩვენ ვიღებთ დასავლელი პარტნიორებისგან, “ქართული ოცნება” დიდად არ ვრცელდება. დასავლეთის მიერ დაფინანსებული ინფრასტრუქტურული პროექტების დიდი რაოდენობა, კულტურული და სხვა. საქართველო იქნება არა მხოლოდ არადემოკრატიული, იზოლირებული ქვეყანა, არამედ ბევრად ღარიბი.
ელიტა, რომელიც ეკონომიკურ ინტერესებთან, ივანიშვილთან და მის კორუმპირებულ სისტემასთან არის დაკავშირებული, სხვა კომპენსაციის იმედი აქვთ, მაგრამ არც ისე ტკბილ პერსპექტივას უკვე ხედავენ. მათ სურდათ საქართველოს იზოლირება ევროპიდან, ხოლო დასავლეთის ყველა სარგებელი მხოლოდ საკუთარი თავისთვის და ოჯახებისთვის მიეღოთ. ახლა, როგორც ვხედავთ, ეს აღარ არის თავსებადი, რასაც სანქციები მოწმობს.
თუ ერთი ოპოზიციური პარტია გაიმარჯვებს
ჩვენ ვიცით, რომ ერთი პარტია ვერ გაიმარჯვებს, რადგან ვიცით, რომ არ არსებობს ერთი პარტია, რომელიც გადამწყვეტი მხარდაჭერით ისარგებლებს ქართულ საზოგადოებაში. მაგრამ, მეორე მხრივ, არის ვარიანტი, რომ ოპოზიცია ვერ ჩამოაყალიბდება რეალურ, ერთიან ალტერნატივად, რომელიც რეალურად მისცემდა ჩვენს მოქალაქეებს არჩევანის შესაძლებლობას, როგორც რეფერენდუმზე. მე ვფიქრობ, რომ ეს არჩევნები რეფერენდუმი უნდა გახდეს. სადაც ადამიანი ირჩევს არა კონკრეტულ პარტიას, არამედ კურსს.
ამ კანონის გარეშე, ივანიშვილი, დიდი ალბათობით, არჩევნებში დიდი სირთულის გარეშე მოიგებდა. ჩემი აზრით, მისი არჩევანი ეფუძნებოდა იმ ფაქტს, რომ ოპოზიციამ ძალიან სავალალო სურათი წარმოადგინა. ეს იყო სუსტი და ფრაგმენტული პოლიტიკური ჯგუფები, რომლებიც ხელისუფლების კრიტიკის ნაცვლად ხშირად კამათობდნენ ერთმანეთთან. თუ ეს შეიცვლება, თუ საქართველოს მოქალაქეები რეალურ ალტერნატივას მიიღებენ, მაშინ ეს იქნება გარანტია იმისა, რომ არც ერთი, რომელიმე პარტია არ მიიღებს მთელ ძალას, ძალაუფლება კოალიციის ხელში არ უნდა მოხვდეს. იმ პირობებში, რომელსაც საზოგადოება თავად გადაწყვეტს.
