„უცხო გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ” კანონპროექტი ნაბიჯ-ნაბიჯ მიდის დაკანონებისკენ. ცვლილებები ითვალისწინებს არასამეწარმეო (არაკომერციული) იურიდიული პირებისა და მედიის დარეგისტრირებას „უცხო ძალის ინტერესების მატარებელ ორგანიზაციად“, თუ ისინი დაფინანსების არანაკლებ 20%-ს იღებენ საზღვარგარეთიდან. თბილისსა და რეგიონებში ამ კანონპროექტის წინააღმდეგ ათასობით საპროტესტო პროტესტი და მიტინგი მიმდინარეობს. როგორ მოქმედებს ეს კანონპროექტი საზოგადოებრივ ორგანიზაციებსა და მედიაზე, რატომ აპროტესტებს ხალხი ამ კანონს, მიუხედავად ძალოვანი სტრუქტურების მრავალტიცხოვანი პასუხისა, რა სარგებელს იღებს მოსახლეობა უცხოეთის დაფინანსებისგან, ამაზე და სხვა საკითხებზე JNEWS-ი მერიის უფლებების დაცვის კოალიციის თავმჯდომარეს მამუკა ანდღულაძეს ესაუბრა.
– რა ცვლილებებია მოსალოდნელი ქვეყანაში „გარე გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ კანონის მიღებისას?
დამოუკიდებელი მედია და არასამთავრობო ორგანიზაციები ათწლეულების განმავლობაში მუშაობენ და ეხმარებიან ადგილობრივ მოსახლეობას, რეგულარულად აწვდიან ინფორმაციას სხვადასხვა სფეროს შესახებ. ხელისუფლებამ მათი განადგურება გასულ წელს გადაწყვიტა და ამას ახლაც აკეთებს. მედია წერს კრიტიკულ სტატიებს, ინფორმაციას აწვდის საზოგადოებას და გადასცემს სიახლეებს, რომელიც საზოგადოებისთვის მნიშვნელოვანია. კანონი საჭიროა იმისთვის, რომ მოსახლეობა არ იყოს ინფორმირებული და არ მოსთხოვოს ხელისუფლებას, რომ ხელისუფლება არ იყოს პასუხისმგებელი და ანგარიშვალდებული მოსახლეობის წინაშე. იგივე ეხება არასამთავრობო ორგანიზაციებს, ისინი წერენ არა მხოლოდ არჩევნების შესახებ მოხსენებებს, რეგიონებში არის უამრავი ორგანიზაცია, რომელიც ეხმარება ადგილობრივ მოსახლეობას, ეხმარება ეთნიკურ უმცირესობებს, ეხმარება ადამიანებს, ვისაც დახმარება სჭირდება და ა.შ.
საქართველოს დამოუკიდებლობის დღიდან ევროპული და დასავლეთის ქვეყნები ჩვენი პარტნიორები არიან, გვეხმარებიან, ეხმარებიან ქვეყანას რეფორმების განხორციელებაში და არიან საქართველოს დამოუკიდებლობის მთავარი გარანტი. იმ დროს, როცა რუსეთმა ჩვენი ტერიტორიის 20% დაიკავა. საქართველოს ისტორიაში პირველად შეგვიძლია გავხდეთ ევროკავშირის წევრი და ამ მომენტში, სამწუხაროდ, „ქართულმა ოცნებამ“ ასეთი საქმე წამოიწყო. იმ მომენტში, როდესაც ევროკავშირი და დასავლეთის ქვეყნები პირდაპირ გვეუბნებიან, რომ ეს არ არის ის კანონი, რაც ჩვენ გვაქვს, ჩვენი კანონი სხვა მიზანს ატარებს. და პლუს ეს კანონი ნამდვილად არის დაბრკოლება ევროინტეგრაციის გზაზე და ამას არაერთხელ იმეორებენ.
– რა გავლენას მოახდენს ეს კანონი საქართველოს რიგით მოქალაქეებზე?
ისინი ვერ მოახდენენ თვითორგანიზებას, ვერც ერთმანეთს დაეხმარებიან, ვერ მიიღებენ მომსახურებას, სერვისს, რასაც არასამთავრობო ორგანიზაციები სთავაზობენ. როცა რაიმე პრობლემა წარმოიქმნება, პირველი რეაქცია არის ის, რომ მიდიან დამოუკიდებელ მედიაში და ყველაფერს უყვებიან. ამ გზით საზოგადოების მხარდაჭერას ღებულობენ, რადგან სახელმწიფო ამას ვერ აძლევს. მედიისთვის კანონის მუხლები ისეთია, რომ შეუძლებელია მუშაობა. თუ დამოუკიდებელი მედია და არასამთავრობო ორგანიზაციები არ იარსებებს, ეს, რა თქმა უნდა, ვერ გამოიწვევს ხალხის ცხოვრების გაუმჯობესებას, რადგან სახელმწიფო, ხელისუფლება თავს მაინც არ თვლის ანგარიშვალდებულად მოსახლეობის წინაშე.
გარდა ამისა, საქართველოს მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა მხარს უჭერს ევროინტეგრაციას. ეს ის თემაა, რომელიც რევიზიას არ დაექვემდებარება. ევროინტეგრაციის ეს თემა ყველას აერთიანებს. და ჩვენ ცალსახად ვამბობთ, დიახ ევროპას და არა რუსეთს.
– სხვადასხვა სფეროს განვითარებისთვის მთავრობაც იღებს გრანტებს, რატომ არ ითვლება ეს უცხო გავლენად?
ევროპის ქვეყნები, დასავლეთის ქვეყნები საქართველოს მოსახლეობას დამოუკიდებლობაში ეხმარებიან. მაგალითად, როდესაც ქვეყანამ შარშან კანდიდატის სტატუსი მიიღო, ნათლად ითქვა, რომ მოვისმინეთ მოსახლეობის მოწოდებას, რომ ისინი აშკარად უჭერენ მხარს ევროპულ გზას და ჩვენ, როგორც იქნა, დავეხმარებით საქართველოს მოსახლეობას რეფორმების ჩატარებაში. ისინი ეხმარებიან სხვადასხვა სახელმწიფო უწყებებს, რათა საბოლოოდ საქართველოს მოსახლეობამ მიიღოს სარგებელი, უკეთესი დახმარება, უკეთესი მომსახურება.
