საქართველოში, მთავრობის მიერ შემოთავაზებული საგანმანათლებლო რეფორმის პროგრამა, რომელიც როგორც სკოლებს, ასევე უნივერსიტეტებს ეხება, ბოლო დროს ფართო განხილვის საგანი გახდა. სიახლეები დაკავშირებულია სასწავლო წლების შემცირებასთან, საგანმანათლებლო დაწესებულებების სხვადასხვა ქალაქში გადატანასთან, აკადემიური პერსონალის ხელფასების ზრდასთან და სხვა საკითხებთან. მოსაზრებები განსხვავებულია, საზოგადოების ნაწილი ცვლილებებს მხარს უჭერს, განათლების ექსპერტები კი ბუნდოვან დოკუმენტებზე, არგუმენტებსა და სიტყვა „რეფორმის“ ქვეშ დამალულ საფრთხეებზე საუბრობენ.
რეფორმების თანახმად, ყველა ზოგადსაგანმანათლებლო სკოლაში სწავლება მხოლოდ განათლების სამინისტროს მიერ მომზადებული სახელმძღვანელოებით განხორციელდება. მოსწავლეებს სკოლებში მობილური ტელეფონების გამოყენება აეკრძალებათ, ხოლო სავალდებულო სასკოლო ფორმები პირველიდან მეექვსე კლასებამდე დაბრუნდება. სკოლაში ჩარიცხვა მხოლოდ ექვსი წლის ასაკიდან იქნება შესაძლებელი. მე-12 კლასი ნებაყოფლობითი გახდება, ხოლო მე-11 კლასი სპეციალიზებულ განათლებას მიეკუთვნება.
გარდა ამისა, სკოლის დონეები ხელახლა განისაზღვრება:
სკოლამდელი: I-VI კლასები;
დაწყებითი: VI-IX კლასები;
საშუალო: X-XI კლასები.
XII კლასი „ნებაყოფლობითი“ იქნება.
Jnews-მა ესაუბრა ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის პროფესორსა და განათლების სპეციალისტს, მანანა რატიანს, რომელმაც ზოგადად შეაფასა, რომ ცვლილებები არ პასუხობს, რომ აღარაფერი ვთქვათ განათლების სექტორში არსებულ გამოწვევებსა და პრობლემებზე. იგი ხაზს უსვამს არაქართულენოვან სკოლებს, რომელთა მომავალი „ბედი“ მთავრობის არცერთ გადაწყვეტილებაში არ არის ნათელი.
„ვფიქრობ, სწორი იქნება დავიწყოთ სიტყვით „რეფორმა“, რომლის ქვეშაც ცვლილებებია წარმოდგენილი. სინამდვილეში, ეს უნდა გულისხმობდეს უკეთესობისკენ ცვლილებას, ხარისხის ზრდას, რეგულირებას, მაგრამ ჩვენს ქვეყანაში ეს ასე არ მუშაობს. მოკლე დროში იცვლება განათლების სექტორის მენეჯმენტზე პასუხისმგებელი პერსონალი და მინისტრები. თითოეული მათგანი ცდილობს ისტორიაში თავისი კვალის დატოვებას და იწყებს ე.წ. რეფორმებს, რომლებიც ძალიან ხშირად არ ხორციელდება, დავიწყებას ეძლევა ან სხვა რეფორმით იცვლება. სწორედ ამიტომ, როგორც მასწავლებლები, ასევე ლექტორები სკეპტიკურად უყურებენ ამ რეფორმებს და ფიქრობენ, რომ ისინი დიდხანს არ გაგრძელდება“, – აღნიშნავს სპეციალისტი.
სკოლებში არსებული ვითარების გაანალიზების მცდელობისას, იგი ასევე აღნიშნავს, რომ ირკვევა, რომ მოსწავლე ზოგად განათლებას 10 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში იღებს, მე-11 კლასში ყველაფერს იმეორებს, მე-12 კლასში კი უკვე განმეორებულ ცოდნას იმეორებს, შედეგად, მოსწავლე 2 წელს კარგავს. ამავდროულად, დიდი პრობლემაა მასწავლებლების კომპეტენციასთან დაკავშირებით, რადგან ის მოსწავლეები, რომლებსაც უმაღლეს სასწავლებლებში ჩაბარება სურთ, იძულებულნი არიან დაესწრონ კერძო გაკვეთილებს ან არათანაბარ კონკურენციაში აღმოჩნდნენ ხარისხიანი განათლების მიმღებ სტუდენტებთან. გარდა ამისა, მანანა რატიანი ხაზს უსვამს, რომ სკოლაში მიღებული განათლება აუცილებელია იმისთვის, რომ მოსწავლემ არა მხოლოდ უმაღლეს სასწავლებლებში ჩააბაროს, არამედ მთელი ცხოვრების განმავლობაში და სხვადასხვა სფეროში მინიმალური ცოდნა მაინც ჰქონდეს.
„რაც შეეხება მასწავლებლებს, რეფორმები მათზეც უარყოფითად იმოქმედებს: თუ სასწავლო წელი შემცირდება, საკლასო საათებიც შემცირდება და ეს პირდაპირ კავშირშია ხელფასებთან. გარდა ამისა, თუ აპლიკანტებისთვის კონკურენციის დონე გაიზრდება, ეს ნიშნავს, რომ სამაგისტრო სასწავლებლებში ყურადღება უკვე იმ საგნებზე გამახვილდება, რომლებსაც მისაღები გამოცდების დროს აიღებენ და შესაძლოა, სხვა საგნების საკლასო საათებიც შემცირდეს, რეფორმის პროგრამებში კი არავინ წარმოგვიდგენს, თუ როგორ დაბალანსდება ეს ყველაფერი და აქ საკითხი 30 ათას მასწავლებელს ეხება.“
ასევე მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ რეფორმების არცერთ პროგრამაში არ არის ნახსენები ეთნიკური უმცირესობებისა და არაქართულენოვანი სკოლების ბედი. უცნობია, იქნება თუ არა მათთვის რაიმე ცვლილება მიღების დროს და დარჩება თუ არა ძალაში „1+4“ პროგრამა.
ჩვენთან საუბარში სპეციალისტი ამტკიცებს, რომ დაგეგმილი რეფორმები არ აკმაყოფილებს რეგიონების მოთხოვნებს.
