ცოტა ხნის წინ, სურსათის ეროვნულმა სააგენტომ მარნეულის მუნიციპალიტეტებში კვების ობიექტები დააჯარიმა ქაბაბების, კატლეტების და სხვა წვნიანი ხორცპროდუქტების დასამზადებლად გამოყენებულ დაფქულ ხორცში ვირის ხორცის დამატების გამო. სააგენტოს განცხადებაში ნათქვამია: „ლაბორატორიული ანალიზის შედეგად, საკვების ორ ნიმუშში ვირის დნმ აღმოჩნდა. ეს ფაქტი მიუთითებს საკვების არასწორ ეტიკეტირებასა და მომხმარებლის შეცდომაში შეყვანაზე“.
ორივე დაფქული ხორცის ნიმუში გასული თვის ბოლოს ერთსა და იმავე დღეს იქნა წარმოებული. ითვლება, რომ ვირის ხორციც იმავე დღეს იყო წარმოებული, რის შემდეგაც საცალო ვაჭრობის ობიექტებმა მომხმარებლებს ვირის ხორცისგან დამზადებული სხვადასხვა პროდუქტი შესთავაზეს.
იცოდნენ თუ არა კაფეტერიის პერსონალმა მიღებულ ხორცპროდუქტში ვირის ხორცის არსებობის შესახებ, თუ ეს შემთხვევითი შეცდომა იყო? პასუხი ნათელია: რა თქმა უნდა, იცოდნენ! შეუძლებელია, შეფ-მზარეულმა ვერ შეამჩნიოს საქონლისა და ვირის ხორცს შორის განსხვავება, ან მომხმარებელს წინასწარ არ ჰქონდეს შეთანხმებული პროდუქტის მიღება-მიტანა. თუმცა, როგორც მარნეულის მუნიციპალიტეტში, სხვა ქალაქებსა და დედაქალაქში, ვირისა და ცხენის ხორცის პროდუქტების წარმოებასაც იგივე მიზეზი აქვს: ჩვენს ქვეყანაში არაეთიკურად მიჩნეული პროდუქტები გაცილებით იაფია, ვიდრე ეთიკურად მიჩნეული ხორცპროდუქტები. ამავდროულად, ფინანსურად მოგებას იღებენ ვირისა და ცხენის ხორცის მწარმოებლები, რომლებიც ფარულად მოიპოვებენ ხორცს.
ზემოაღნიშნული საცალო ვაჭრობის ობიექტები ამჟამად დაკეტილია, თუმცა კანონით დადგენილი ჯარიმის გადახდის შემდეგ, მათი ფუნქციონირება, სავარაუდოდ, განახლდება, ისევე როგორც ეს დედაქალაქში ცხენის ხორცისა და შაურმის გაყიდვის შემდეგ მოხდა.
მარნეულში მოღვაწე კვების ტექნოლოგიების სპეციალისტის, როლანდ დეკანოიძის თქმით, ამ პროცესის კონტროლი უფრო მკაცრი კანონმდებლობის გარეშე შეუძლებელია.
„ბევრი კომერციული საწარმოა, რომელთა კონტროლი შეუძლებელია, უბრალოდ იმიტომ, რომ სანიტარული სამსახურები დაკეტილია, ხოლო სურსათის უვნებლობის სააგენტოს თანამშრომლები იმდენად მცირერიცხოვანია, რომ მათ პროცესის მონიტორინგი არ შეუძლიათ და მაშინაც კი, თუ მართლა სურთ, ვერ შეძლებენ. რადგან მათი უმეტესობა სპეციალისტი არ არის. საქმე იქამდე მივიდა, რომ მათ უმეტესობას არ აქვს სასოფლო-სამეურნეო ელემენტარული ცოდნა, რომ აღარაფერი ვთქვათ ცხენის ან ვირის ხორცის ამოცნობის უნარზე. სიმინდზე საუბრისას ამბობენ, რომ ის უნდა დაითესოს და არა დათესოს. მაშ, რა სახის სამუშაო შეიძლება ანდოთ ასეთ სპეციალისტს? ამ სიტუაციაში გამოსავალს მხოლოდ უფრო მკაცრ კანონებს ვხედავ: დადგენილი ეთიკური სტანდარტების დამრღვევები უბრალოდ ჯარიმით არ უნდა დაისაჯონ. ის ბიზნესები, რომლებიც გამოვლინდება, უნდა დაიხუროს და სხვებმა იცოდნენ, რომ თუ იგივე საქციელს გაიმეორებენ, მკაცრი სასჯელები დაეკისრებათ.“
