სამი წლის განმავლობაში, სოფელ სულდას სასმელი წყლით უზრუნველსაყოფად 2,5 მილიონ ლარზე მეტი დაიხარჯა. სამუშაოების დასრულებისა და 2024 წლის ბოლოს ახალი წყალსადენის ექსპლუატაციაში გაშვების მიუხედავად, სოფლის წყალმომარაგება კვლავ შეფერხებულია. Jnews-მა მიზეზების გარკვევა სცადა.
ახალი წყალმომარაგების სისტემა, რომელიც 2024 წლის ბოლოს ამოქმედდა, მოსახლეობას წყალს ელექტრო ტუმბოს გამოყენებით ამარაგებს. ელექტროენერგიის ხარჯების დასაფარად, სოფელმა გადაწყვიტა, რომ ერთ სულ მოსახლეზე თვეში 5 ლარი შეეგროვებინა. მიუხედავად იმისა, რომ ეს შეიძლება მცირე თანხად მოგეჩვენოთ, დიდი ოჯახებისთვის ეს თვეში 25-30 ლარს შეადგენს. ჩვენი ინფორმაციით, თავდაპირველად ყველა მცხოვრები არ დაეთანხმა ამ გადაწყვეტილებას.
ზაფხულში, როდესაც ძველი ხაზიდან წყალი უფრო სუფთა და უხვი გახდა, მაცხოვრებლებმა გადაწყვიტეს ახალი ხაზის დროებით გათიშვა. ამ ხნის განმავლობაში წყალი ძველი მილსადენით მიეწოდებოდათ და ახალი ხაზი, სოფლის მაცხოვრებლების თქმით, მხოლოდ 1 სექტემბერს აღდგა.
„კმაყოფილები ვართ, ეს ვაჩანიდან წყლის მოტანაზე უკეთესია. თვეში 25 ლარს ვიხდი. გაზაფხულზე ძველ ხაზზე წყალი გაიზარდა, ამიტომ ახალი ხაზი გათიშული იყო და ახლა დილიფიდან წყალი ხელახლა ჩაერთო, რადგან მთიდან წყალი აღარ არის საკმარისი“, – თქვა სოფლის მაცხოვრებელმა საღათელ აფოიანმა.
როდესაც 17 ოქტომბერს სულდაში ვიყავით, აღმოჩნდა, რომ ტუმბო გაფუჭებული იყო და მაცხოვრებლები წყალს ძველი ხაზით, მთიდან, გრაფიკის მიხედვით იღებდნენ.
„არ ვიცი, რა პრობლემა იყო, მაგრამ დილიფიდან წყალი გათიშული იყო, გრაფიკის მიხედვით აწვდიან წყალს. ყველა თვეში 5 ლარს იხდის. „დიახ, თავიდან პრეტენზიები იყო, მაგრამ ყველა არა. ახალი ხაზი ცოტა ხნით გამორთული იყო“, – თქვა სულდას ერთ-ერთმა მაცხოვრებელმა.
„ჩვენი მთავარი წყალი მთებიდან და დილიფიდან მოდის. ორივე ხაზიდან წყალი საერთო რეზერვუარში ჩაედინება. ზაფხულში, ხარჯების შესამცირებლად, დილიფის წყალი გამორთეს და მთის ხაზი ჩართეს. 1 სექტემბერს დილიფი ჩართეს. გაზაფხულზე მთავარი ხაზიდან წყალი ჭუჭყიანი იყო, მაგრამ ზაფხულში უფრო სუფთა იყო“, – განმარტა სარგის ჰოვჰანსიანმა.
„სამი დღის განმავლობაში წყალი არ იყო, შემდეგ კი ჩაურთეს. წყლის საფასურს ჩვენ ვიხდით. ზაფხულში, როდესაც მთიდან მეტი წყალი იყო, დროებით გამორთეს დილიფის წყალი. სუფთა წყალი შეზღუდული რაოდენობითაა და ფილტრი დავაყენეთ. წყალი დილის 8 საათიდან 2 ან 3 საათამდე მიეწოდება, კასრები ერთ საათში ივსება და შემდეგ ვიყენებთ. რძის მწარმოებელის ხაზი ჭუჭყიანი იყო, არ ვიცი, გამორთეს თუ არა. მთავარი წყალი მთებში სხვადასხვა წყაროდან მოდის“, – აღნიშნა არტურ ხაჩატრიანმა.
7 ნოემბერს გავიგეთ, რომ ტუმბო ერთი კვირის განმავლობაში მუშაობდა და სოფლის ყველა მცხოვრები წყლის გადასახადს იხდიდა.
„ჩვენ იმდენს ვტუმბავთ, რამდენიც გვჭირდება, რომ ზედმეტი არ გადავიხადოთ და ზედმეტად არ გამოვიყენოთ. ყველას წყალი მიეწოდება. სოფლის 99.9% იხდის წყლის საფასურს, მხოლოდ სამი ადამიანი, ისინი, ვინც მარტო ცხოვრობენ, არ იხდიან. სია მაქვს. შეგროვებული თანხით ვიხდით ამკრეფისა და თანამშრომლის ხელფასებს“, – განმარტა ზარზანდ კუჯოიანმა, მერის წარმომადგენელმა სოფელში.
მისი თქმით, წყალი ტუმბდება დილის 8:00 საათიდან საღამოს 4:00 საათამდე, ხოლო 14:00 საათიდან საღამოს 4:00 საათამდე შეგროვებული წყალი მეორე დღისთვის ინახება რეზერვში. სოფელი სულდა დღეში 250 ტონა წყალს მოიხმარს.
წარმომადგენლის თქმით, მას შემდეგ, რაც სოფლის მაცხოვრებლების სახლებში წყალი რეგულარულად ხელმისაწვდომი გახდა, მათ მისი გამოყენება უფრო მეტად დაიწყეს, კერძოდ, სარეცხი მანქანებისა და ცხელი წყლის გამოყენებით.
მან დაადასტურა, რომ ახალი წყალმომარაგების ხაზი მართლაც დროებით გაითიშა ზაფხულში, რადგან ძველი სისტემა იმ დროს ბუნებრივ გაწმენდას გადიოდა. კომისრის თქმით, ზოგიერთი მაცხოვრებლის მიერ წყლის საფასურის გადახდაზე უარი უბრალოდ გაუგებრობა იყო.
„თანამშრომლის მხრიდან იყო უზუსტობა, რამაც მოსახლეობის უკმაყოფილება გამოიწვია. ახლა ყველაფერი მოგვარებული და დარეგულირებულია“, – ხაზგასმით აღნიშნა ზარზანდ კუჯოიანმა.
უნდა აღინიშნოს, რომ წლების განმავლობაში სოფელ სულდას სასმელი წყალი არ ჰქონდა, მოსახლეობა წყალს მეზობელი სოფლებიდან კონტეინერებით მოჰქონდა.
1993 წელს, საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, სოფელ სულდას წყლით მომარაგებელი მთავარი წყალსადენი, რომელიც ცნობილია როგორც „სულდას წყალსადენი“, გაფუჭდა. სულდას მოსახლეობამ საკუთარი სახსრებით ააშენა მთებიდან მომავალი ახალი 8 კილომეტრიანი წყალსადენი, რომლის ნახევარი, დაახლოებით 4 კილომეტრი, სასაზღვრო რაიონებში გადის. მილსადენის ამ მონაკვეთზე შესასვლელად სასაზღვრო დაცვის ნებართვა იყო საჭირო. ეს არაარტეზიული წყალი მთებიდან თვითდინებით, ღია მდგომარეობაში მოედინებოდა და, შესაბამისად, სასმელად უვარგისი იყო. თუმცა, მოსახლეობა ამ მღვრიე წყალსაც გრაფიკით იღებდა. ზამთარში წყალი იყინებოდა, გაზაფხულსა და შემოდგომაზე კი ჭუჭყიანი იყო, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც თოვლი დნებოდა ან წვიმა იწყებოდა. წყალი სასმელად უვარგისი იყო, მოსახლეობა მას საყოფაცხოვრებო მიზნებისთვის იყენებდა.
შემდეგ, 2022 წელს, დადეშ-სულდას წყალსადენი, ძველი წყალმომარაგების სისტემა, რომელიც სოფელს დილიფიდან წყლით უნდა მოემარაგებინა, ამოქმედდა. ორწლიანი პროექტი სამ წელიწადში განხორციელდა და სამუშაოები 2024 წელს დასრულდა. თუმცა, ეს ხაზიც პერიოდულად და გრაფიკით მუშაობს.
მუნიციპალიტეტმა სოფელ სულდას სასმელი წყლით უზრუნველსაყოფად 2,5 მილიონ ლარზე მეტი დახარჯა.
2015 წელს ახალი წყალმომარაგების სისტემის მშენებლობაზე 26 190 ლარი დაიხარჯა.
2022–2023 წლებში დადეშ-სულდას წყალსადენის რეაბილიტაციისთვის ადგილობრივი ბიუჯეტიდან 1 291 195 ლარი გამოიყო.
გარდა ამისა, 2023 წელს რეგიონულმა ფონდმა წყალსაცავისა და მილსადენების მშენებლობისთვის 1,212,895 ლარი გამოყო.
ასევე, „სოფლის დახმარების პროგრამის“ (AGP) ფარგლებში, სულდას ფონდებიდან 2023 წელს იმავე მიზნით 13,559 ლარი დაიხარჯა.
