ახალქალაქსა და სამცხე-ჯავახეთის სოფლებში ბევრ მამაკაცს ჰყავს ერთი „საიმედო მეგობარი“ – ბოთლი. საღამოობით ლუდი ნორმად იქცა. ერთ საღამოს რამდენიმე ლიტრიც ნორმალურია. არაყიც „ძალის ასამაღლებლად“ ნორმალურია. და არავინ ხედავს პრობლემას. „ყველა ამას აკეთებს“ ეს მთავარი საბაბია.
ლუდის სმის ჩვევა მოზარდობის ასაკში იწყება. 17 ან 18 წლის ბიჭებისთვის საღამოს ერთი ჭიქა ლუდი უკვე ყოველდღიური ცხოვრების ბუნებრივ ნაწილად აღიქმება. ეს ადრეული ჩვევა ზრდასრულ ასაკში „საღამოს რიტუალის“ საფუძვლად იქცევა და თანდათან დამოკიდებულებაში გადაიზრდება.
შედეგები, რომლებიც არ განიხილება
ახალქალაქსა და სამცხე-ჯავახეთის სოფლებში ალკოჰოლი უბრალოდ არ მოიხმარენ – ის კვალს ტოვებს სხეულებზე, ოჯახებსა და ჰაერში.
ჯანმრთელობა
ღვიძლი ჩუმად რჩება მანამ, სანამ გვიან არ არის. კაცი ფიქრობს, რომ ეს „უბრალოდ დაღლილობაა“, სანამ ექიმი ერთ დღეს არ იტყვის: „შენს ორგანოებს არ შეეძლოთ ამის ატანა“. გული სულ უფრო და უფრო ნელა ცემს, არტერიული წნევა მატულობს და უძილობა ნორმად იქცევა. სახე ნაცრისფერი ხდება, თვალები უფერულდება – კაცი შინაგანად კვდება, თუმცა გარეგნულად ცოცხალი ჩანს.
ოჯახი
ღამე, კარი ჭრიალებს. კაცი სახლში ლუდის სუნით ბრუნდება. მისი ცოლი ისე იქცევა თითქოს სძინავს , რათა არ გაიგოს საყვედური ან კივილი. ბავშვები მეზობელ ოთახში იმალებიან და ჩუმად სწავლობენ: „ასე ცხოვრობენ უფროსები“. თაობიდან თაობას პატივისცემა კი არა, შიში გადაეცემა.
საზოგადოება
ბოთლის ფონზე წყდება „დავები“ – და აი, უკვე გარაჟში ჩხუბია, ქუჩაში ავარია, დილით კი მეზობლები მსჯელობენ: „არ გაუმართლა, ხდება ხოლმე“. მაგრამ არავინ ამბობს ხმამაღლა, რომ ეს მთვრალი სიგიჟე იყო. კაფეში სხედან სასმელში თანამზრახველები, რომლებიც თავს მეგობრებს უწოდებენ, მაგრამ ქრებიან, თუკი დასხმაზე უარს იტყვი.
და ყველაზე საშინელი ის არის, რომ ეს ნორმად იქცა. არავის უკვირს, როდესაც მამაკაცი საღამოს ორ ლიტრ ლუდზე მიდის. არავინ ამბობს: „ასე არ შეიძლება“. ქალები დუმან, მამაკაცები ერთმანეთს ამართლებენ, მოზარდები კი სწავლობენ გამეორებას.
ალკოჰოლი იპარავს ჯანმრთელობას, ოჯახებს და მომავალს. ის მამაკაცებს სუსტს ხდის, ქალებს -მდუმარეს, ხოლო ბავშვებს – იმავე ისტორიის გამეორებისთვის განწირულს.
რატომ არის ეს მნიშვნელოვანი რეგიონისთვის
იქ, სადაც ალკოჰოლი ნორმად იქცა, იზრდება მარტოობა, ეცემა შრომისუნარიანობა, ინგრევა ოჯახები. დუმილი ამძაფრებს პრობლემას. თუ მას დღესვე არ აღიარებენ, ხვალ ახალქალაქი და სამცხე-ჯავახეთის სოფლები ერთ დიდ „ლუდის კლუბად“ გადაიქცევა, სადაც არ არის მომავალი, ნამდვილი მეგობრობა და სიცოცხლე.
ეპილოგი
ბოთლი – ეს არ არის დასვენება, არამედ ნელი საწამლავია. ის იპარავს ჯანმრთელობას, ოჯახებს და მომავალს. და თუ დღეს ახალქალაქისა და სამცხე-ჯავახეთის სოფლების მამაკაცები „ჩვევის გამო“ ჩუმად აგრძელებენ ლუდის დასხმას, ხვალ არავინ იქნება დამცველი, მშენებელი და მოსიყვარულე.
თქვენი კაცები შიგნიდან კვდებიან. და თუ თქვენ გააგრძელებთ დუმილს – ხვალ ისინი გარედანაც მოკვდებიან.
ავტორი: სიუზანა ნორვარდიანი, ჟურნალისტი-ფსიქოლოგი
